Neden gecikirdi yoksa bahar gelmekte?
Neden bizim ateşli özlemimiz
donup gitsin acılarla?
Yaprakların içindeydi tomurcuklar bütün kış.
Nedir yeni olan, doğan ve fışkıran?
Elbet acı duyar tomurcuklar açarken,
acı duyar büyürken her şey zorlanır.
Güçtür elbet damlaların düşüşü.
Korkudan titreyerek asıldıkları yerden,
ne kadar sarılsalar da dallara büyüyerek, kayarak
kurtuluş yoktur, düşerler ağırlıklarıyla toprağa.
Güçtür bilinmezlik, güvensizlik ve korku,
güçtür uçurumlarda çağırmak birini,
tutunabilmek titreyerek
güçtür kalabilmek, düşebilmek.
Hiçbir şeyin yararı yoktur doğuşa,
Sevinçle fışkırır tomurcuklar dallarda.
Tüm korkular yok olur
ışıldar damlalar
unuturlar doğuşun korkusunu
unuturlar yolculuğun korkusunu
o büyük güvenceyi duyarlar anında dünyayı yaratan.
Karin Boye
"özgürlüğüme kamçı vuran serumlar..ne çok isterdim şimdi her şeyin normal olmasını! evimde tv karşısında cips yemeyi..en büyük hayalim oldu bu! bi de onca şeye gülmek vardı di mi !!! "
-fisun yurdusever
4 yorum:
çok iyisin cidden eline sağlık ne desem az gelir bu bolg için ama bunlar çıktı klavyemden kusura bakma :/ :)
seyrek yazıyor olsam da, okur olarak blog alemini sessizce takip ediyorum. melankolik bir tarzın var senin de ;) keyifle okunuyor.
çok teşekkür ederim, yorumun için.
Ben teşekkür ederim, melankolik değilimdir aslında ama hayatım fazla melankolik diyelim :)
güçtür kalabilmek...
Yorum Gönder